Minimalisme, Opruimen

Als je wel MOET ontspullen…

In mijn omgeving van vrienden en familie verhuizen er veel mensen. Ze willen kleiner of op zichzelf gaan wonen. Je kunt natuurlijk ál je spullen gewoon meeverhuizen maar je nieuwe woning, maar selectief zijn wat je meeneemt is vaak nog beter. Scheelt vaak een halve verhuiswagen. Als je alles meeneemt, denk je: dat kan ik daar nog uitzoeken, want ik heb er na de verhuizing tijd voor. En dan zie je dat dat nou juist die ene doos op zolder is waar je tot je dood niet meer inkijkt. Tijd om te ontspullen.

Ontspullen is niet eenvoudig

Mijn oma had een groot huis voor zichzelf, maar wilde in de tijd dat dat nog kon kleiner gaan wonen. Ze wist dat ze heus niet alles kon meenemen, maar ze had een heel leven aan spullen. Waar moest ze beginnen? Ze was niet alleen; haar kinderen en kleinkinderen hebben haar in dit proces bijgestaan. In het begin mocht er weinig weg. Geen probleem, oma, neem de tijd. Uiteindelijk werd het makkelijker voor haar. Er zijn zoveel spullen gedoneerd die een nieuwe eigenaar kregen. Ook is er een hoop naar de stort gegaan, want sommige spullen zijn gewoon stuk. Inmiddels is ze verhuisd en mist ze niets van de spullen die een ander thuis hebben gekregen. Na jaren zijn er nog steeds onuitgepakte dozen, die blijven waarschijnlijk ook permanent dicht.

Er zijn mensen die zeggen: als je de doos al 2 jaar niet uit hebt gepakt en praktisch niet weet wat er in zit, kan je hem net zo goed met inhoud en al wegdoen. Daar zit een kern van waarheid in, maar voor sommige mensen is dat een stapje te ver. Voor mij is het ook met onze meest recente verhuizing toch heel belangrijk geweest dat we toch af en toe door de dozen gingen. En sommige dingen konden we ook niet direct een plaatsje geven, omdat we er nog geen kasten waren gebouwd. Kijk, we konden wel een oude Lundia-kast neerzetten, maar ons huis is qua maten, ronde (ja) en rare hoekjes geschikter voor zelfgebouwde kasten. En om dat gebouwd te hebben… dat vraagt tijd en expertise. Mijn vrouw is goed in het maken van meubels, ik ben dan weer goed in assisteren.

Nee leren zeggen

We zijn een jaar verder en er zijn heel wat spullen die nog een definitieve plaats moeten krijgen. Maar dat zijn vooral boeken en… bouwmaterialen. Want we zijn van die irritante belezen types die nog steeds niet klaar zijn met die snertverbouwing (is grotendeels de schuld van de beunhazerij van de vorige bewoner). Als er bijvoorbeeld betegeld is, liggen er geen dozen tegels meer in het schuurtje. Ja, 3 reservetegels. Buiten bouwmaterialen gaat er echt een hoop weg. Er gaat iedere week een tas naar de kringloop. Of de ruiltas wordt bijgevuld. Of ik ontdek weer een minibieb waar ik boeken kan inleveren.

Toch heb ik vaak het idee dat het huis af en toe dichtslibt. Ik durf vaker ‘nee’ te zeggen tegen mensen die dingen door willen schuiven naar ons. Dit is vaak lastig, want:

  1. ‘… het is van je opa/tante/buurvrouw geweest.’ Waarom desbetreffende persoon het zelf niet houdt, is me een raadsel.
  2. ‘… ík kan het niet weggooien.’ Zo word je een doorgeefluik van spullen waar je zelf niet happy van wordt.
  3. ‘… misschien heb je er nog wat aan.’ Misschien de kringloop ook?
  4. ‘… voor als jullie een tweede kind krijgen.’ Een scenario waar ik een glazen bol voor nodig heb.
  5. ‘… het was erg duur.’ Ai, daar komt het schuldgevoel om de hoek kijken.

Verrassing: ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik het dan toch aanneem. Misschien moet ik een lijst maken met wat er uit gaat en wat er binnen komt. Ik denk dat ik zal schrikken. Ik heb wel een tijd bijgehouden hoeveel spullen ik wegdeed en op het eind van het jaar stond die teller op ruim 100 spullen. Dat is toch bizar? Ik heb vaak nog steeds niet het idee dat mijn huis er leger op is geworden.

Toch heb ik een kleine lijst waar ik mij aan probeer te houden. Dit mag er sowieso weg:

  1. Boeken waar ik vast in loop. Ook al vinden anderen sommige boeken nog zo meesterlijk, ik ga alleen boeken in de kast houden waar ik zelf gelukkig van word. Niet omdat andere mensen ze zo fantastisch vinden.
  2. Apparaten die ik niet gebruik, omdat ze te onhandig in het gebruik zijn.
  3. Kleren die niet passen. De kledingruiltas is een dankbaar doel.
  4. Hobby’s waar ik toch geen tijd voor heb. Vaak is het verpatsen van de materialen een lucratievere hobby!

Heb jij nog dé ✨gouden tip✨ voor het ontspullen?

4 thoughts on “Als je wel MOET ontspullen…

  1. Ik heb niet de “gouden tip”. Wel doe ik ieder jaar een rondje door het huis om te ontspullen.
    In het verleden heb ik eens meegedaan aan een speciale opruimmaand. Op de 1e van de maand doe je 1 ding weg, op de 2e van de maand 2 dingen enz. Op de laatste dag doe je dus 30 dingen weg. Het lijkt heel moeilijk maar als je bv ook tijdschriften en (kapotte) pennen meetelt valt het reuze mee. En het stimuleert echt om elke dag een kast of kamer onder de loep te nemen. Ook af en toe eens door je voorraadkast gaan ruimt lekker op. Er staan altijd dingen in die (ver) over de datum zijn of die je echt niet lekker vindt.

  2. Mijn grootste probleem is dat ik bijvoorbeeld op mijn werk de meest mooie spullen weggegooid zie worden. Die gingen dan mee naar huis. Sommige dingen kon ik anderen blij mee maken, maar het meeste moest ik ergens opbergen en ik heb maar een klein huisje. 2 Jaar geleden begonnen dingen toch maar weg te doen. 1 Jaar niet gebruikt dan ging het weg. Wist ik er geen goed tehuis voor dan gaat het naar de kringloop. Het mooie is nu dat ik nog steeds mooie spullen van het werk meeneem, maar aangezien ik onderweg naar huis langs de kringloop kom en het daar nu dan gelijk inlever. Verder nu ook heel veel weggedaan dat ik voor anderen bewaarde, maar dat bleef dan eeuwig bij mij staan. Nu vraag ik 2 keer , neem je het nog mee? Doen ze daar niets mee dan gaat het weg, helaas pindakaas. En nu ben ik ook begonnen met mijn boekenkast uitmesten. Van een aantal schrijvers mag de verzameling blijven staan de rest gaat naar de minibieb , dan heeft een ander er nog plezier van. Verder stond er nog een logeerbed voor mijn dochter, maar dat is sinds ze uit huis vertrok nog nooit gebruikt, dus dat moest er ook aan geloven, in geval van nood heb ik nog een luchtbed en slaapzak en anders kan ze bij mij in bed of op de bank. Bovendien moet er voor alles wat erin komt ook weer iets uit en dat gaat prima.Dat teveel spullen alleen maar lastig is zag ik bij een kennisje dat haar huis verkocht waar ze woonde toen ze nog getrouwd was en met haar 2 kinderen woonde (en nooit iets weggooide ook niet toen de dochters uit huis gingen) en naar een seniorenappartement verhuisde. Zij is weken bezig geweest om uit te zoeken wat er weg kon en wat er mee mocht en verzuchtte was ik maar eerder begonnen met opruimen.en weggooien. Nu moest ze van alles tegelijk regelen, huis verkopen, bezichtingen, opruimen en verhuizen. Ik dacht dat wil ik voor zijn.

    1. Dat was ook bij mij het grootste struikelblok, zo koste het wegdoen van een groot deel van mijn boeken me heel veel moeite , maar toch doorgezet door elke keer een stapeltje te doen en wat blijkt nu ze eenmaal de deur uit zijn , zie ik alleen maar voordelen en dat heeft me het doorzettingsvermogen gegeven om nog meer en andere spullen weg te doen en wat blijkt bij mij word dat steeds makkelijker.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.