Ik heb ze 4 keer gegeten in mijn leven; schorseneren. Volgens mij is het al 10 jaar geleden dat ik ze heb gegeten. Er is bijna niets wat ik niet lust, maar als ik iets niet lust, zijn het schorseneren.

Wat ik niet lust

Er is weinig wat ik niet lust. Ik hou niet van chemische zoetigheid; de roze koeken, vla die niet zelfgemaakt is, vanille-ijs… En ik hou niet van frikadellen en enorme lappen vlees. Gelukkig zijn dat dingen die je niet dagelijks eet. Ik eet grotendeels vegetarisch en ik ben een grote fan van groenten. Groenten zijn heerlijk! Maar mijn vader heeft in zijn volkstuin meestal schorseneren over. Die blijven niet voor niets over, want ik ken niemand die daar nou echt gek op is.

Als kind zat ik al te gruwelen. Bah, alsof je een modderstroom naar binnen zat te werken. Schuurt de maag, maar ik vond ze niet lekker. Nu woon ik al zo’n 10 jaar op mezelf. Ik ben pas gaan koken toen ik op mezelf woonde. En ik heb nog nooit schorseneren klaargemaakt. De vreemdste groente in huis gehaald, maar nog nooit schorseneren in huis gehaald. Mijn vrouw vindt ze lekker en mijn vader had ze nog voor me. Het schijnt dat iedere 7 jaar je smaak verandert, dus waarom zou ik het niet proberen?

Winterasperge

Schorseneren zijn winterasperges. En ze worden gekscherend ‘keukenmeidenverdriet’ genoemd, omdat het niet de meest makkelijke groente is om klaar te maken. En ze lijken met hun bruine velletje misschien een beetje op de voorouder van de asperges die we nu kennen. Een oerasperge! Ze schijnen qua smaak het meest in de buurt te komen van asperges, artisjokken en kardoen (lijkt op artisjok). Dat klinkt wel lekker, ik ben gek op artisjokken en asperges.

Het grootste deel van al die recepten op internet zijn gecombineerd met vlees. Ik vind vlees duur en tja… groenten hebben vaak meer smaak (ik zal wel weer de vleesetende mannenbrigade over me heen krijgen😂). Overal vind ik: ham en ei, vis, varkensvlees, zeebaars… Ik weet dat schorseneren goedkoop zijn en er genoeg geld overblijft voor extra vlees, maar laat dat vlees nou weg joh!

Plak en modder

Ik werd al gewaarschuwd door mijn vader; draag handschoenen als je ze schoonmaakt. Nou heb ik zo’n doos van Praxis met honderd miljoen miljard latex handschoenen, die daar ideaal voor zijn. Ik heb ze eerst in een badje laten weken, zodat het ergste zand naar de bodem zonk. En als schorseneren uit de volkstuin komen zijn ze héél erg zanderig. Toen heb ik ze gekookt, ongeveer 8-10 minuten. Het velletje kwam al een beetje los. De dikkere moeten vaak langer dan de dunne. Ik heb ze geschild met een dunschiller en in een badje met een beetje azijn gelegd. Zo worden ze niet bruin én zinkt het overige zand naar de bodem. Ik ben echt heel blij met mijn mengkommen van Ikea (ze lijken hierop).

Daarna heb ik ze weer even gekookt, want ze moeten wel zacht en eetbaar zijn. Ze moeten 10-15 minuten koken. Ik ben er ook achtergekomen waarom ik er zo’n aversie tegen had; ze smaken naar niets als je ze alleen kookt! Toen heb ik ze op de grillplaat gelegd; ik heb zoiets als in het linkje, maar dan van Le Creuset (ik heb hem gered uit het huis van oma, als ik dit soort dingen zelf koop ga ik failliet). Daar komen heel lekkere dingen vanaf, ook onze schorseneren. Daarna heb ik er citroen overheen geknepen en ze gegarneerd met bieslook. Het zag er nog feestelijk uit ook!

En ze waren nu wél lekker! Ze kregen smaak. Het is nog steeds geen groente die ik zelf zou kopen, maar zo zijn ze goed te eten. Ik wed dat ze goed te combineren zijn met een fris sausje.